Aaja ko yo DOOM's DAY ma बीजय मल्लको अन्तिम भोज yaad aayo.

आयो !!!

bholi kasle dekhya cha ra ani yo geet pani sune huncha

https://www.youtube.com/watch?v=jKknG8b-Z-4

Die Young  by Keisha !!!!

I think there's one glaring difference

Antim Bhoj is a futuristic novel written with the premise that the proliferation of atomic/nuclear weapons will ultimately lead to our own downfall.

Doomsday on the otherhand is the proliferation of stupidity at its pinnacle.
http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_dates_predicted_for_apocalyptic_events

Bijaya Malla ko yaad sanga sangai malai BHAIRAB ARYAL ko yaad aayo:

मागेर खाने देखि मत्तिएर खानेसम्म सबैलाई आफ्नो महिमा गाउने मौलिक अधिकार छ

टोपिको चुच्चो देखि जुत्ताको टुप्पोसम्म सम्पूर्ण पारदर्शक आवरणमा सुरक्षित उसको छाती र तिघ्राको सुडोल्पनले हामी जोसुकैको अङगमा पनि घरी-घरी अन्तरइन्द्रियगामी जेट उडाइदिन्थ्यो

नेपालको नाइटैबाट जन्मेको कान्तिपुरे काजी भनेपछी त कुरै खल्लास

नामर्दको ओखती पो नमर्दै हुन्छ त, मर्दको ओखती मर्दा भोलिपल्टसम्म गरे हुन्छ बाबै

आखिर बेकार भए पनि म एउटा कार हुँ, लुरे भए पनि विरजातिको आकार हुँ

हुन त नामका लागि एउटा काम गर्नु भन्दा नामका लागि सत्रोटालाई सलाम गर्नु आजको सभ्यता हो।

कुरो राम्रो, विश्वानाथ बाबालाई सधैं भेटिमात्र कति चडाउनु त, कैलेकाहीँ केटी पनि चडाइदिनै पर्छ।

असार-साउनको माटो, बाइरोडको बाटो। ड्राइभर रम ले रन्न, ट्रक यात्रुले टन्न।

तिर्थ जानेलाई केको डर ? बाँचे वारानसी मरे अमरावती।

आजको जमानामा पनि उहाँको झिलिमिली रेडिमेड "सब्जी" खान छाडेर टुकुचामा पखालेको डुकुचा को केलाइरहोस्।

के तिम्रो-हाम्रो वीरता खलङगामा लड्ने नेपालीको वीरता हो र? त्यसो भए त तिमीलाई देशको माया हुन्थ्यो, उतै घोटिन्थ्यौ, उतै बाँच्थ्यौ । तर तिम्रो वीरता, त्यो गुर्खा" को वीरता, जसले जसले देशमा एउटा काम गर्नु भन्दा बिदेशमा सत्रोटालाई सलाम गर्नुलाई पुरुषार्थ ठान्यो, आफ्नो पसिना दिनुभन्दा अरुको निम्ती रगत दिन जान्यो । तिमी त्यो कुँवर-कुलको कमानमा दिक्षित नेपाली जसले तन्नेरीको तन, तरुनिको मन सबको दर्भाउ बसायो, धन कमायो, कयौं बैंक जमायो । कुरो बुझ्यौँ?