मेरो स्याङजा: मेरो सम्झना
(शिखरिणी छन्दमा)

छुदै माताजीका, चरणतलमा, जान्छु म भनी
रुदै आज्ञा दिन्छिन्, दुखित मनले, पुज्य जननी ।
म आएँ पाताल्मा, तर मन उतै, बाल्-हठ गरी
सयर् मै स्याङ्जाका, एक एक गरी, स्वर्ग नगरी॥
(१)
कुभिण्डे, नौडाँडा, सकल पथका, भीर पहरा
उकाली ओराली, अनि निकटका, स्वच्छ छहरा ।
छिचोल्दै राङ्खोला, अलि पर झरी, मिर्दि बगर
दिसिँकोट्, चापाकोट्, वरपर बिते शैशव-पला ॥
(२)
पहाड्की चेली शीतल जलभरी, काँस-करुवा
दरौँ की शिर्वारी, हर क्षण तयार्, पुज्न वटुवा
बुलाँकी नाकैमा, झलमल परी, पल्टन हुँदी ।
मसक्कै मस्किन्थिन्, उपल घरक,गुर्सिनी दिदी ॥
(३)
असार्-साउन् बर्षा, रुझि रुझि म खेल्थे अनमत्तै
सुसाम्थ्यो सल्लेरी, रति भर नमान्ने डर कतै ।
घमण्डी थी आँधी, नसुनु यसको, कल्कल उता
उठाम्थी यो वासै, क्षण भर सुनाम्थी अहमता ॥
(४)
उषा गुथ्दै पस्थी, हिमसगरमा, स्वेत पगरी
मलेङ्कोट् पाखैमा, ढकमक हुने, पुष्प लहरी ।
अँधेरी खोल्सी ती, छङ छङ धरी, संगित कडी
अहोरात्रै बित्थे, घुमि म तटका, कुञ्ज रमणी ॥
(५)
कता अल्झिस् "भौते", किन सुरु भए, यी उँध-गति
धरा यस्तो त्याग्ने, कुन दिन भयो, धृष्ट कुमति ।
म जाउँ त्यो स्वर्गै, पनि नसकिने, विर्सन रति
म जन्मेँको माटो, दिन दिन गएँ, सम्झन अति ॥
(६)
*** *** *** ***
:)
-भउते

यो गजल पढेसी कस्तै हुस्सु पाठकले पनिगजलको शक्ति र सौन्दर्यको अनुभव नगरी रहन सक्तैन ।

Gazal - 3 is good.

bhaute ji!
partial head damage gari sakiyo??? k gardaei ho ajkal? unemployee bhaer time pass ko lagi gajal lekhna thale ko ta hoina hola pakkai. feri kasari fureko ni, handi ma makai bhute jasto. malai ta campus ko yaad ayo. baru fursad nai 6 bhane kaile kahi yaso msn ma jhulkinu ni, dukha sukha ko guff garaula.
inashrestha

नेपे गुरु ! त्यति सारो त छ र भन्या ! जे भे' नि प्रोत्साहनको लागि धन्यवाद है। हजुरले जे जे भन्नुहुन्छ त्यै त्यै गर्ने प्रयास गरेको के। अब अरु के भनम र खै !

धेरै पछि बास्यो नि कालो भाले, कता हो आज काल ?

ईश्वर बुरो प्रोफेसर बाहिर गा'को बेलाँ खुसुक्क लेखेको के।

न्युयुजर, ह्युस्टन लगाएत सबैलाई हौसलाको लागि धन्यवाद है।

:)

-भउते

?ईश्वर बुरो प्रोफेसर बाहिर गा'को बेलाँ खुसुक्क लेखेको के।?

लौ न भउते हाम्लाई नि यस्सो स्पीडमा लेख्न सिकाइ पाउन ।

भउतेको पढ्न चाहि सारै मज्जा । जावोस् जावोस्

बरु साझामा टास्या जति सबैको सङकलन गरने हो की क्या हो ?
नेपे गुरुले करेक्सन गरेर किताब निकाlने भए म इनभेष्ट गर्छु लु!!

>नेपे गुरुले करेक्सन गरेर किताब निकाlने भए म इनभेष्ट गर्छु लु!!
*साझा थोप्लो कम् को प्रकाशन* भनेर जम्मैको घच्चि गजल मिसाएर निकालुम् न, म नि लगानि गर्छु। कथा नि हाल्दिए भो। किताब मोटो हुन्छ नि।

When new Sajha was being discussed a long time ago, I feel I had suggested an idea of a Sajha Digest.

What Dada is talking about is Sajha Nepali Digest.

A great idea, I think.

Let's invite San here.

Lets go ahead with the project.

लौ, निकाल्ने भे' निकालम। :)
गुरुहरु अघि लागम, हामीहरु नि हजुरहरुकै दौराको फेरो समाउँदै पछि पछि लागम्ला।

आज फेरि गजल लेख्ने जोश आयो। नेपे र शिरिष गुरुका पुच्छर समाउन पर्यो। उहाँहरु दुगुर्नु भेsछ भने उचालिम्ला, हिड्नु भेsछ भने लतारिम्ला, क्यै छैन।

भउतेको गजल-४


बाचेँ म, त सास खै कहाँ छ?
मरेँ सही, लास खै कहाँ छ?


निल्न क्यै, नभिजाई आँशुले
मुठ्ठि भर गास खै कहाँ छ?


नदेखि मुर्दा, शान्तिले सुत्न
एकै रात बास खै कहाँ छ?


विना बारुदको धुवाँ, सफा-
स्वच्छन्द आकास खै कहाँ छ?


जे छ महल मै छ, झुप्रोमा-
खोज, मधुमास खै कहाँ छ?


विश्वास कस्को म गरुँ अब
रत्ति भर आश खै कहाँ छ?


जित्नेको घोडा न हो यो, सच्चा-
लौ, त ईतिहास खै कहाँ छ?


:)
-भउते

दामी गजल !

जित्नेको घोडा न हो यो, सच्चा-
लौ, त ईतिहास खै कहाँ छ ?

गजलको सर्वसुन्दर शेरलाई "हुस्न-ए-गजल" भन्ने चलन छ । यो माथिको शेरलाई त्यसो भन्न चाहुँला म । परन्तु बाँकि शेरहरु पनि एकसेएक छन् ।

Bhaute ko puchar ma ta maile po samunu parne justo bho mathi ko ghazal le.
Bhaute, rheoterical sher haru chainan bujhou timro..kahile kahi mera justo.

Nepe, Bhaute,

Sajhama ghazal tasne ko sankya badai jado cha.
Yessari yeta oota tasnu bhana baru euta kuna magne ho ki kya ho San sita?
Khali ghazal matra tasne. Padne lai pani sajiolo.

बल्ल बल्ल नेपे गुरुका नियम मिलाउन सक्नि भाs थेँ, फेरि अर्को गुरुले नियम थप्न थाले।

हैन, त्यो रेउटेरिकल हो कि सेउटेरिकल शेर भन्या के हो फेरि? यसो उदाहरण सहित दिम् न भन्या।

गुरुहरु संसार पढ्छन, आफुलाई क्यै थाहा छैन।:(

yeah Bahute

tyo ta ramro po ho ta !

language ko ramro use bha cha bhanya ho ani repition pani chaina.

testai kafiya ma aru kahi nepali ghazal pahdya chu..sidha hasta nai hun kyara! bhaute ko ni kam chaina ti bhanda...bhetaye bhane taschu...

sadharan kura bhanya chaina po bhanya...mero galti ho nabujhine gari lekhek...

निल्न क्यै, नभिजाई आँशुले
मुठ्ठि भर गास खै कहाँ छ?


चसक्क घोंच्यो भउते गुरु। यस्तो गजल पो गजल।

ए ! गुरुको प्रतिक्रिया नै "रेउटेरिकल" भाsको रेsछ । :)

म भनि शेरलाई कसरी "रेउटेरिकल" बनाउनी रेsछ भनेर धुईँपत्ताल लगाsर खोजिराख्या। गुईँठो नै हो के यो भउते त, बुझ्नु सुझ्नु छैन त्यसै चम्किन्छ बेला बेलाँs।

दुबैजना गुरुहरुलाई मेरो हृदय देखिनै धन्यबाद है। मेरा झुपडिमा पाइला टेकिदिनु भाs छ, त्यो नै मलाई अनन्त छ। अझ फर्किने बेलाँs पिर्का मुनि मोति छोडेर गएपछि त मलाई अरु के चाहियो र !

:)
-भउते

न्युयुजर बुरो, हजुर नि पाल्नु भाs रेsछ, अघि देखिन। धेरै धन्यवाद है।

सारा सृष्टि युद्दमा गुमाएकी आमाको घाँटिबाट चिसो खोले कसरि छिर्छ होला र! भन्ने कल्पना गरेर लेख्न खोजेको त्यो शेर। त्यो वातावरणलाई प्रतिनिधित्व गर्न सक्यो कि सकेन, थाह छैन। हजुरलाई बिझेछ, क्यै न क्यै सन्तोष भो मलाई।

:)
-भउते

ल ल दाइहरु यसो हामी भाइहरुलाई नि प्रेरणा हुन्छ। किताब निकालम न हो!!!
निर्माण

काटिनु मासुको नियति
चुहिनु आँशुको नियति

निर्धो ढुक्नु, झम्टिनु, चुस्नु
रक्त-पिपासुको नियति

के यस्तो कङ्गाल काफियामा फसिएछ ल। हरे शिव !

भउते,

काफिया प्रचुर नभएको ठाममा गजलको सट्टा मुक्तक लेख्ने हो ।

मतला र एक शेर अरु गरी जम्मा चार पंक्तिको, माथिको जस्तै, शायरीलाई मुक्तक (रुबाई) भनिन्छ । फरक कति भने चारै पंक्तिले एकल कविताको रुपधारण गर्नु पर्छ ।